bir teselli ver!

'gülemem sevgilim, ben sensiz aaahhh yaşayamam'. Gene aşk sancısı çeken ergenler gibiyim farkındayım ama canımın acıdığını hissedebiliyorum. Allah'ım başka acılarla başka dertlerle sınamasın beni..

Eski sevgilim, w..p fotosunu değiştirmiş, profilden bir foto. Bir sandalyede oturuyor göl gibi bir yerde.. Elinde telefon var ona bakıyor üstünde eşofman var sanırım.. Ona sarılmayı özlediğimi hissettim. 

Bundan önce de bi fotosu vardı hem de yüzü net olan bi  foto ama ona bakamıyordum, baktıkça içimden küfürler ediyorum. Ama şimdi bu foto öle değil işte.. Hiç değişmediğini görebiliyorum mesela, sanki benim ilk evet dediğim kişi gibi duruyor, onu nasıl çok özlediğimi nasıl da sevdiğimi farkedebiliyorum.. Elinin kıvrımlarından göz kapaklarına kadar inceliyorum fotoyu.. Bikaç dakikalık boş anım olsa da fotoya baksam diyorum içimden..

Bir foto okadar çok şey anlatır mı insana?? Anlatıyormuş, bu fotoya baktığımda çok şey görüyorum; kaybettiğim bir dostumu, beni aldatan sapık bir sevgiliyi, yanında huzuru bulduğum birini, sarılmak istediğim eski sevgilimi, nefret ettiğim hatta ölse keşke dediğim kişiyi görüyorum.. O kadar değişik ki duygularım, iletisine de tuttuğu takımı yazmış.. Sanırım onun için gerçekten bitti artık.. Peki benim için ne zaman bitecek??

Allahım onu unutmayı çok istiyorum, kendimi de onu da affetmeyi çok istiyorum. Hiç birşey yaşanmamış gibi olsun istiyorum.. Benim ilk tanıdığım aşık adam olsun, aynı adam olsun aşk dolu gözlerle baksın bana istiyorum. Ben suratımı astığımda yüzüne düşen hüzünden istiyorum. Bunları düşünüyorum aklıma herşey geliyor anılar falan derken bianda onun pislik biri olduğu geliyor aklıma, lanet olası bi sapık olduğu, gebermesi gerektiği, kadınları tatmin malzemesi olarak gördüğü geliyor aklıma.. Arkamdan söyledikleri, anlattığı yalanlar beni saf salak zannetmesi geliyor aklıma, nasıl gururlu biri olduğumu unutur böyle birşey yapabilir diye düşünürken, benim adımı bile kullanmadığı geliyor aklıma...

Ona;' affettim seni hakkım helaldir' demek istiyorum haketmediği halde, benim hakkımı zerre haketmiyor.. Ben ona hakkımı helal etsem herşey bana kızacakmış gibi geliyor, gönderdiğim şiirler bile küsecekmiş gibi geliyor. Biliyorum çocukça ama öyle hissediyorum. Affedemiyorum onu, helaldir diyemiyorum..

Zaten hiç çaba göstermedi, hiç af dilemedi, benden o kadar emindi ki götünü bir türlü yere indiremedi. Tek derdi helallikti ama onda bile yalvar yakar olmadı.'ben istedim o etmedi napayım' modundaydı götlek. Bi kere bile ağlamadığına eminim, beni kaybettiği için üzlmediğine, yaptıklarından bir kere bile pişmanlık duymadığına eminim. Bişmanlık duysa helallik istediği msjda gene yalanlara sarılırmıydı. Biliyorum işte herkes biliyor, belki başta çok sevmişti ama artık sevmiyordu beni sevemedi, ısınamadı. Olmadı istemedi işte...

Bütün bu yazdıklarım onun umrunda mı, götünde bile değil eminim.. Bütün bunları ona yazsam; 'kız kafayı yemiş siktir et' diyecek kadar ezik, embesil, düzeysiz, karaktersiz, utanmaz biri o biliyorum.. Ama benim içim yanıyor işte, o mutluymuş, beni unutmuşmuş, herşeyi bitirmiş kimin umrunda?? benim canım acıyor onun umrunda olmasa da acıyor işte. Ne yapıcam ben Allahım böyle uzaktan onun hiç acı çekmemesini mi izlicem?? Nolur bana bi yol göster yarabbim nolur.