Şiirlerin öykülerini hep merak etmişimdir. Şair ne tür bir duyguya kapılmış ki böyle güzel şeyler yazabilmiş derdim. Bazı şarkılar var ki süresi 3 dakika ama seni alıp kaç senenin içinde yaşatıyor bi anda..
Gül diye bir kadın yazmış bu aşağıda ki şarkıyı. Şarkı yeni değil, ilk defa duymuyorum. Ama işte bianda dinledim ve birçok senenin için de gidip geldim.. Sanırım iç dünyamı anlatan bir şarkı şuanda..
Not: Son yazımdan sonra bir daha hiç bakmadım ne onun ne de sevgilisinin profiline. Baksam da birşeylerin değişmeyeceğini biliyorum. En son kız arkadaşı için bir kapak fotoğrafı eklemişti, gülüşünden bahsetmişti.. Oysa ki bikeresinde ayrılığımız söz konusuyken ben birşeye gülümsemiştim o da 'ah şu gülüşün' diyip ağlamıştı.. Demekki bende, gülüşümde onun hafızalarından tamamen silinmiş.. Onu takip etmek bana acıdan başka birşey vermeyecek ama merak ediyorsan sevgili günlük, ^o hala başka bir kızı seviyor^.
Acı da verse, bunu hissedebiliyorum...
Her sözün aklımda senden hatıra
İçimde bir şeyler can çekişiyor
Yenildim sonunda bu son ayazda
Baharı beklerken gülüm soluyor
Yüreğim ardından düştü yollara
Kayboldum zifiri karanlıklarda
Yoruldum sonunda bitti umudum
Vurdum kendimi yalnızlıklara
Geçmiyor günler yar yar yar
Geçmiyor günler
Ya sesini duyur bana
Ya haber gönder
Böylesi yıkılmaz
Böyle yanmazdım
Unutur seni giderdim
Vurmasa dünler.
