Onu çok özledim. Lanet olsun ama çok özledim. O s*ktiğiminin kokusunu, göğsüne yaslanışımı bana verdiği güveni nasıl özledim anlatamam. Sürekli aklıma geliyor. Ayrılalı 1 seneyi geçti neden böyle oluyor anlam veremiyorum ya.
Güzel anılarımızı unutmak için bisürü şey yapıyorum, o göt suratı parçalansın istiyorum, merdivenlerden yuvarlansın, yansın,kül olsun istiyorum. O kapımda sürünmedikçe benim peşimden hiç koşmadıkça daha da hazmedemiyorum sanırım olanları.
Hayatımda en güvendiğim insanlardan biriydi o. İlk defa böle olmuştum ama o puşt naptı, gitti beni aldattı bide üstüne tehdirler savurdu. Ulan göt onca yıl çıkmışız bari onun hatrına -yalandan da olsa- 'yapam etme gitme' desene. Ama yok demedi, hatta gitti hayatını yaşadı.
Ben onu bıraktığımda o da masumdu (ben öle zannediyodum yani), bende masum olduğumu düşünüyodum. Ama biliyorum artık o masum değil. Ben ise hala bıraktığı yerdeyim fakat biliyorum bundan haberi yok.
Yazıya da şöyle bi baktım, dil bilgisi hak getire. Ama zerre götümde değil, benim hayatım bok olmuş dil bilgisi iyi olsa nolur.
Buarada söylemiş miydim? - Onu çok özledim, en çokta seni çok seviyorum diyişini...
