belirsizlikten, süpriz olmamasından, monoton şekilde olmasından sıkıldım evet..
bu hafta sonu için evlilik teklifi edebilir bana diye düşünüyodum sonra bişey oldu ve haftasonunu iptal etmem gerekti falan.. şimdi düşünüyorum da bence ben boşa öyle düşünmüşüm. Doğru düzgün bi siprizi yok bişeyi yok. seviyorum diyorum daseviyor muyum gerçekten.. sıkıldım galiba ya.. bence başkalarıyla birlikte olabilirm ondan aryılıp..
belkide hepsi kafamda kurduğum bahaneler.. abimin tepkisinden korkuyorum bu duruma karşı çıkmasından falan ve bütün bunlarla uğraşmaktansa gitmek daha kolay geliyo.. kaçmak.. korkak gibi..
bütün bu belirsizliklerin içinde onun hiç bişey yapmaması ve sadece seviyorum özlüyorum ayağında takılması.. gerçekten seviyor mu acaba düşüncesine itiyor beni.. yarın birgün birlikte benimle savaşabilecek mi herşeye.. sanki olmayacak gibi bilmiyorum..
işten de hiç mutlu değilim. Allahım yardım et ya iş kötü içim sıkkın.. mutsuzum yardım et..
